"The Way You Drop..."

Ίσως από το πλέον "πλαστικό" ηχητικά album (ειδικά ο ήχος των Drum Machines κάνει μπαμ) των Jesus And Mary Chain μέχρι εκείνη τη στιγμή (είχαν προηγηθεί το χαοτικό Psychocandy και το λυρικό μα ταυτόχρονα και σκοτεινό Darklands), από τον δίσκο εκείνο, που κατάφερε να εδραιώσει τους Jesus σε ένα ευρύτερο κοινό μέσω μιας αίσθησης punk-ίζουσας, σκληρής, ουσιαστικά, pop, έρχεται ένα διαμάντι σχεδόν δύο λεπτών, που σαρώνει ό,τι έχει καταφέρει να επιζήσει στα προηγούμενα λεπτά του δίσκου. 

Εδώ, δεν χρειάζονται οι φαζαριστές κιθάρες και τα distortion, δεν υπάρχουν ψήγματα πανκ ή blues αισθητικής, εδώ δεν  εδρεύει κανένα "Alternative" μουσικό τοπίο.

Εδώ υπάρχει η μουσική και ο στίχος στο πνεύμα των αιώνων, εδώ η ουσία του ανθρώπου και το χτύπημα κατευθείαν στο στήθος έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο, εδώ δεν υπάρχει πισωγύρισμα, δεν υπάρχει μετάνοια ούτε οίηση.

Εδώ υπάρχει μόνο εξιλέωση, με αργούς ρυθμούς, βασανιστική, κυκλική, επαναλαμβανόμενη και για αυτό ανεκπλήρωτη.
Eδώ, μόνο ο ήχος της πτώσης σημαίνει κάτι, μόνο αυτός.