Πέμπτη 28 Ιουνίου 2018

Ομιλίες

Μου μιλούσες
κάτι έλεγες για χθες
είχα το νου μου
στα παρατημένα σύννεφα
που διέσχιζαν τα μάτια σου

Μού μιλούσες
για φιλία κραύγαζες
έβλεπα το μέλλον αποκαμωμένο, κουτσό, μέσα στη χάση του

Μού μιλούσες
τα χάπια κύλησαν στον ουρανό
τα σύννεφα ναρκώθηκαν
η σιγή εκπυρσοκρότησε

Mου μιλούσες
είχα φύγει
το χαμόγελό σου είχε πια φωλιάσει στα δάκρυά μου 
η γη στεκόταν αποσαρκωμένη
γυρνούσε γύρω από την λύπη της
ανάδευε τα έγκατά της
με τον καιρό ξιφομαχούσε

Σου μιλούσα
σεισμόί οι λέξεις 
μα άψυχη, πώς να ακούσεις;

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2018

Φόρεμα

Κύματα υποσχόμενα γυρισμό
μια αυταπάτη της δίνης ήταν

Μάταια περίμενα στο ερημικό στασίδι
το άσπρο φόρεμα να δω
που ο Αιγέας είχε φτιάξει
ομνύοντας στην ομορφιά σου

Χίλιοι ραφτάδες
αστέρια με κοραλλένιους ήλιους
έραβαν τα αδιέξοδά σου
με του Θησέα τη χαρά για κλωστή

Δε φάνηκες ποτέ
μια βαθιά θάλασσα το φόρεμα
αστέρια με κοραλλένιους ήλιους
έκαιγαν τα ξέφτια του
ό,τι απέμεινε
του Μινώταυρου σκέπασμα
των θυμάτων μνήμα
του νου μου καμένος νευρώνας

Μια Αριάδνη κοιμόταν στην αγκαλιά μου
προϊόν τηλεπωλήσεων
έπαιζε με τις κλωστές της
άλλαζε κανάλια στην τηλεόραση
έκρυβε τέρατα
γεννούσε ελπίδες

Ό,τι στα χέρια μου απέμεινε
του Μινώταυρου το ουρλιαχτό.  

Τρίτη 19 Ιουνίου 2018

Βαρύτητα

Μιλούν οι άνθρωποι
μιλούν τα πουλιά
στέκονται οι άνθρωποι κοιτώντας
πετούν τα πουλιά

Κάθονται στα σύρματα
τα σύρματα δεν πετούν
μόνο νιώθουν των πουλιών τα νύχια
γραπωμένα πάνω τους
σαν σφιχταγκαλιάζονται τις νύχτες

Η βαρύτητα  είναι των ανθρώπων
της γης
των σωμάτων
των κτιριών
των δρόμων
του έρωτα νάρκη είναι

Η βαρύτητα δεν είναι των πουλιών
παρά μόνο αν τα φτερά τους βραχούν
παρά μόνο αν σφαίρες τα πετσοκόψουν

Παρόλα αυτά
οι άνθρωποι περπατούν
τα πουλιά πετούν
οι σφαίρες πετούν
Το ένα πέταγμα σφαγιάζει το άλλο

Η βαρύτητα των όπλων είναι
των ερώτων θάνατος
των ματιών χαρακιές

Η βαρύτητα πουλιά σκοτωμένα είναι
κι ο Ίκαρος σκοτώνεται κάθε μέρα