Φλόγα

Έμπαινες μέσα στη φωτιά χωρίς να είσαι απυρόβλητη.
Τη γλίτωνες με λίγα εγκαύματα και μερικές αμυχές στο μυαλό.

Έμπαινες στα παγωμένα νερά σε όλους τους ωκεανούς
χωρίς ένα σωσίβιο
και στεκόσουν ατρόμητη
τρωτή στα ηλιοβασιλέματα.

Στα δάση ξάφνου φαινόσουν
με μια ματιά πράσινη εξαφανιζόσουν.

Στα γραφεία κρυβόσουν στους σκληρούς
στα συρτάρια τρυπιόσουν με αιχμηρούς συνδετήρες.

Στα κρεβάτια κρεμόσουν στις φτερούγες του έρωτα
και στις ζωγραφιές έκανες πάντα την πεταλούδα.

Τα καλοκαίρια έκρυβες χειμώνες σε μυστικά μονοπάτια
οι βουτιές σου ήταν θανάτου πρόβες.

Οι κρεμάλες σου είχαν διπλά και τριπλά σχοινιά
σίγουρη για το θάνατό μας φαινόσουν.

Δεν ήξερες να γράφεις, μιλούσες μέρα-νύχτα.
Δεν ήξερες τη γλώσσα των πουλιών
κι όμως τιτίβιζες γλυκά στα αυτιά μας.

Τα δάκρυα σου ανάβλυζαν μέσα μας
χωρίς ποτέ να συγκινείσαι.

Δεν σε βλέπω πιά.
Έχεις φύγει εδώ και χρόνια.

Σε είχα προχθές να γελάς χωμένη στα σκεπάσματα, χαλάσματα.
Σε ακούμπησα απαλά και πάλι άναψε φωτιά.
Ούτε εγώ είναι απυρόβλητος
κάηκα αμέσως, ολόκληρος μια φλόγα.

Τις στάχτες μου σκορπίστε σε ένα σύννεφο.
Μην τσιγκουνευτείτε τον αέρα και το φως.
Ενθάδε κείται μια μικρή φλόγα.