Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Κατά Τας Γραφάς

Παρεμπιπτόντως ευτυχισμένοι
εκπιπτόντως απαισιόδοξοι
σε τέλεια αρμονία διαθέσεων
άρτι αφιχθέντες
διαθλώμενοι στην πραγματικότητα
υποκρινόμενοι τους κουρασμένους οδοιπόρους
μαρτυρήσαντες εκ προοιμίου
και αποθανόντες
κατά τας αιτιοκρατικάς γραφάς.

Μοναχικοί και ακέραιοι
συνεπαρμένοι εκ πεποιθήσεως
και ομιλούντες υπογαστρίως
ξεχαστήκαμε στις σκοτεινιές
συμπαντικές αστρόσκονες
και
σε αλκοόλες περιστασιακές
φιλικών τραπεζιών.

Μην ταράζεστε:
Εκ κοινής ουσίας προερχόμαστε
οδεύοντας στον πολεμικό αιώνα
στων κατηχήσεων το ανάγνωσμα
ιδεολογιών το πανωφόρι ενδεδυμένοι.

Κρύο σύννεφο
χαλάζι και ηλιόκαμποι
σπαρτά ανθρωπότητας
οφθαλμαπάτη τα θεόρατα όρη
αντικριστά στα χέρια μας λαμποκοπούν.

Ψηλαφητά γυμνώνουμε την Ιστορία
καλυπτόμενοι στο στέγαστρο του Μέλλοντος
κι όλα τα παρεπόμενα
κατά τας επαναστατικάς γραφάς ορθοτομημένα.

Άδοντας το
"Χαίρε Ιστορία
οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν"
ρουφάμε τα μεδούλι των αιώνων
παγώνοντας το Χρόνο του Θανάτου.

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Μη Ελπίδα

Καθημαγμένοι στις φυλακές
τα χέρια πάνω στα συρματοπλέγματα των συνόρων
τηλεοράσεις με γιορτινές όψεις
δηλητήριο καθημερινό ρέει.

Προσεταιρίστηκα τις μεγάλες θεωρίες
φόβοι και ασχήμια με έσυραν εκεί
υλισμός επαϊόντων και ψόφιοι άνθρωποι
τα πτώματα βρόμισαν
του προηγούμενου αιώνα το κουφάρι
ανασαίνει στην προσμονή των μελλοντικών ετών.

Τιμονιέρηδες και πατερούληδες πέθαναν
με πάταγο σωριάστηκαν στου κόσμου τη σκόνη
ψόφησαν, σκουλήκιασαν, 
στον απορροφητήρα της ιστορίας κονιορτός και στάχτες.
Από τη γέννησή τους νεκροί.

Τη μη ελπίδα μας μακαρίζω
κινητοποιούσα
λανθάνουσα
πολύμορφη
με χρώματα, μουσικές
ανακατατάξεις
λιανισμένη σκέψη
και αγωνιώδεις πράξεις.

Τη μη ελπίδα
που χαίρεται και μοιάζει λυπημένη
σκεφτική
κάθεται στο παγκάκι και μοιράζεται τη μπύρα και τα τσιγάρα της
τα χνώτα της βρωμάνε αφαγία και ανθρώπινες απολήξεις
συγκεντρώνεται στην πολυκοσμία
αποσυντίθεται στη μοναξιά.

Αυτήν
που γυρνάει την πλάτη της στο χρόνο
και σφουγγαρίζει τα μεγάλα όνειρα των αιώνων
προσποιείται τον θεό
και πεθαίνει σαν άνθρωπος.

Τη μη ελπίδα
που διαρρηγνύει τα σπλάχνα της σιγουριάς
και γυμνή κολυμπάει στο σκοτάδι.

Τη μη ελπίδα
τη γεννημένη πάνω στο τρεχαλητό της Ιστορίας.

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Κάπου Εκεί

Ξανακλείνομαι σε μαραμένα λουλούδια
χώμα νεκρό και οσμή σήψης
υγρασία μορφών
τέλος εποχής.

Λόγια και υποκριτικά πρόσωπα
γνώριμα από παλιά
ξεφεύγουν του οπτικού πεδίου
συλλαμβάνονται μόνο από τις ακουστικές ίνες.

Κλείνομαι στη μουσική
ανεβαίνοντας στο πιο ψηλό σημείο της πλατείας
με ασφάλεια καμωμένη από ξέφτια
και επαναστατική διάθεση τονισμένων λέξεων.

Λίγα ρούχα εναλλακτικής πρόσοψης
και επαναστατική διάθεση ξαναμαγειρεμένων προτάσεων
κρυμμένη σε σύμβολα.
Το βράδυ πάλι θα έρθει πομπώδες
με τις απουσίες όσων έφυγαν
και τις παρουσίες όσων λείπουν.

Κάπου εκεί, ανάμεσα, θα ξαναβρεθούμε.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Γραφόμενα Και Λεχθέντα

Ας ενθουσιαστούμε με τα καμώματα του κόσμου
στροβιλιζόμενος λειτουργώντας
ζαλίζει τη ματαιοδοξία μας.

Μην αρχίσετε πάλι
μόνο τελειώσετε τις σιωπηλές σας μανίες
με καθαρό νερό λουσμένοι
στα σύρματα πιασμένοι χειροπόδαρα
και αποτελειώσετε τις σιωπηλές σας αποχές.

Γραφόμενα και λεχθέντα
στους κάδους πεταμένα.

Όσα φαίνονται μεταλλικά λόγια
πέταξα στην καπιταλιστική ανακύκλωση
με ελπίδες να επιτρέψουν σε μένα διαφορετικά
μα ξαναγύρισαν
απορρίμματα του αιώνα που έφυγε
σκουπίδια του αιώνα που έρχεται.

Όσο κι αν ξεσκονίζω έναν Μαρξ προσεκτικά
πάντα κάποιος Μπακούνιν θα συγυρίζει το μυαλό μου.