Ξόδεμα

Eκείνο που ξοδεύεται

δεν είναι κάτι της μοίρας

ούτε προαιώνιο υλικό

άγνωστο και πολλάκις τιμημένο με γλυφά βραβεία.

Eκείνο που ξοδεύουμε

είναι η σάρκα μας η ίδια

η στιγμή μιας τυχαίας γέννησης

οι χυμοί των ερώτων

οι τελευταίοι πόνοι του θανάτου.

Εκείνο που ξοδεύουμε φτιάχτηκε ανέσπερο

μα, όπως φαίνεται, φανήκαμε λιγοστοί ως κληρονόμοι του.

Τώρα, ήσυχοι, τσιγκουνευόμαστε το κενό μας

και ως κληροδότες, αποτυχημένοι βαδίζουμε.

Το Φουστάνι Σου

Στην Kineks

Μην χτυπάς τα κύματα
το αίμα σου πάλλεται εντός τους.
Κι αν ακόμα ο ουρανός αναποδογυρίσει
πάλι μπλε ο κόσμος θα βρεθεί.
Με πληγές; Ναι
Με αφρισμένα πρόσωπα; Μα και βέβαια ναι

Ακόμα κι αν συνηθίσαμε τα κακομοιριασμένα τους
ο ουρανός μας αν αναποδογυρίσει
η θάλασσα κι αν μας αποχαιρετήσει
βγάλε το φουστάνι σου και στον άνεμο παράδωσέ το.

Εκείνος, παντοτινός όπως φαντάζει
σκέπαστρο των φτωχών θα το κάνει
κι έτσι το φουστάνι σου
ναι, το δικό σου φουστάνι
γιατρός για τις πληγές τους
και χρωματιστό όπως είναι
στο κόκκινο θα τους ξεκουράζει
με το μαύρο θα τους ξεσηκώνει
στο μπλε θα ναυαγούν
στο γαλάζιο του σαν ελεύθερα πουλιά θα πετούν.

Το φουστάνι σου ολόκληρος ο αναποδογυρισμένος κόσμος μας.