Κάθε Πράξη - Κάθε Παράλειψη

Tί θα μπορούσες να κάνεις
αν βρισκόσουν μετέωρη σε έναν βροχερό ουρανό;
Tί θα μπορούσες να κάνεις
αν βρισκόσουν εγκλωβισμένη σε ένα παράλληλο σύμπαν;
Αν έκαιγε ο ήλιος τα φτερά σου;
Αν ο άνεμος, μανιακός, αιώνιος, σου ζητούσε το λόγο για όσα δεν έκανες;
Αν ήσουν στην άκρη ενός γκρεμού, θα μπορούσες να μιλήσεις σαν αγρίμι; 

Θα με σκεφτόσουν την τελευταία σου στιγμή;
Θα στεκόσουν σαν μάνα στα πρώτα μου βήματα;
Θα υπέμενες την τελευταία μου βόλτα στα πάθη των έρημων δρόμων;

Θα με αγαπούσες
σαν παιδί σου;
σαν τους εφιάλτες σου;
σαν άθεη προσευχή; 
σαν κραυγή πόνου;
σαν ξημέρωμα μετά τη νύχτα;

Αν τα πεζοδρόμια έρεαν αίμα και νερό
θα γέμιζες ένα ποτήρι να το πιείς στην υγειά μου;
θα έραινες τα πτώματα με χαμόγελα;
θα με έπαιρνες μαζί σου σε ένα ταξίδι πάνω στα φτερά σου; 

Αν ο κόσμος χωρούσε στο παλτό σου
θα τον πετούσες σαν ψίχουλο στα περιστέρια της πλατείας;
Αν ήμουν ο κόσμος σου εγώ
θα με έκαιγες;
θα με κατέστρεφες αν στο ζητούσα;
θα με έκανες χίλια κομμάτια για να με ξαναφτιάξεις απο την αρχή;
θα με χαράκωνες με τα απαλά σου δάχτυλα πάνω στο στήθος;
θα με έσερνες στην έρημο χωρίς νερό;
θα με πέταγες βαθιά στη θάλασσα των επιθυμιών μου;
θα μου έλεγες ένα παραμύθι χωρίς τέλος και αρχή;
θα ερχόσουν να με ξυπνήσεις μέσα στη νύχτα για να μου δώσεις νερό; 

Ζήτησα να ξαναγεννηθώ και το έκανες
μα οι πόνοι είναι αφόρητοι
ακλόνητοι στη θέση τους.
Και αυτό το αίσθημα του φευγιού τρέχει σαν σκιά από πίσω σου
και δεν προλαβαίνω να σου μιλήσω με λόγια δυνατά
με ήχους που θα μείνουν
με λέξεις πλεγμένες σαν ζακέτα ζεστή, φρεσκοπλυμένη.

Κάθε πράξη μου
κάθε παράλειψή μου
ανδρώθηκε μέσα στην απουσία σου.

Ίσως, για αυτό όταν προσπαθώ να σε ξεχάσω
με καταπνίγει ένας ρόγχος θανάτου
μια ερημιά επαρχιακού δρόμου
σκυλιά που αλυχτάνε
αμαξοστοιχίες που περνούν
και ποτέ δεν καταφέρνουν να μέ ξυπνήσουν
αλλά με παραχώνουν πιό βαθιά στο όνειρό σου.

Κάθε πράξη μου
κάθε παράλειψή μου
ανδρώθηκε μέσα στην απουσία σου.