Tης Μοναξιάς

Ο ήχος μιας μοτοσυκλέτας πάνω στα κράσπεδα του ήλιου
όπως ο απομακρυσμένος ήχος του κάθε πρωινού
ο επαναλαμβανόμενος.
Μια κραυγή ανθρώπου που πέφτει στο κενό
το αλύχτισμα σκυλιών μες στη νύχτα
το μεταλλικό θρόισμα των φύλλων που αντιστέκονται στον άνεμο.
Κάθε ξημέρωμα που γνώρισα.
Κάθε νύχτα που ξύπνησα όταν έφευγες.

Εσύ, όταν είσαι μακριά.

Μια μελωδία που ακούγεται αχνά.
Ένα ξεχασμένο στη σκόνη βιβλίο κι ο σελιδοδείκτης από αίμα.
Ένας δίσκος πάνω στο πικάπ, να υπάρχει από τότε.

Εσύ, όταν είσαι κοντά.

Η πολυκοσμία της Γιορτής.
Τα χαμόγελα που ξεχνούν
κι εκείνα που διψούν για προσοχή.
Της καρδιάς ο χαλασμένος ρυθμός.
Ενός παλτού τα ξεχαρβαλωμένα κουμπιά.
Οι σκέψεις που σκοτώνονται στον Καιάδα της Μέρας
της κάθε μέρας που αργοπεθαίνει.
Η καυτή άσφαλτος του Δεκαπενταύγουστου
οι άδειοι δρόμοι των χωρισμών.
Τα τσιμεντένια κτίρια με τους καθρέφτες
και τα φύλλα, το χορτάρι, τα δέντρα
που ακόμα αντιστέκονται στον κόσμο τους.

Το πρόσωπο ενός ζητιάνου.
Το σπασμένο χαμόγελο της Μάνας.
Τα κυριακάτικά πρωινά Του Κενού.
Κάθε πρωινό
που λαίμαργα γεύεται τους καρπούς της νύχτας.

Οι Μεγάλες Παρασκευές της πόλης.
Οι Εσταυρωμένοι της κάθε μέρας.

Εσύ, όταν απομακρύνεσαι.
Εγώ, όταν σε κοιτάζω.
Οι άλλοι
που δεν καταλαβαίνουν
που μουρμουρίζουν
που Ακίνητοι στέκονται.

Το αλκοολικό Βάρος.
Η σκόνη που το δωμάτιο κατακλύζει.
Τα κρεβάτια που πνίγονται στη συνήθεια
κι εκείνα που πετούν στον ουρανό 
και συντρίβονται στην ανασφάλεια.

Οι πολυκατοικίες που πέφτουν στα όνειρά μας
που λυγίζουν από το βάρος των τηλεοράσεων
αυτών, που λερώνουν τα κάδρα της ζωής μας.
Το μικρό φως στο παιδικό δωμάτιο.

Ο ήχος του αναπτήρα
και το τσιγάρο πάνω στο κατάστρωμα.
Ιούνης, βράδυ, με ψύχρα.
Οι αποσκευές του καλοκαιριού
βαλμένες να περιμένουν το επόμενο ταξίδι.

Οι ράγες και τα τρένα που κουβαλούν αγκομαχώντας.
Τα άδεια φλυτζάνια καφέ.
Τα μισοτελειωμένα τσιγάρα στο τασάκι.
Οι μισές φράσεις, οι ανολοκλήρωτες.

Ό,τι σε αποτελεί
ό,τι σε φτιάχνει μέσα από την απουσία του.

Η απουσία σου.

Ο εκκωφαντικός ήχος μιας Γιορτής.
Οι επαρχιακοί δρόμοι.

Εσύ, όταν απομακρύνεσαι.
Εγώ, όταν σε κοιτάζω.

Οι κατάλευκες εκκλησίες.
Τα κλειστά βενζινάδικα.

Ό,τι ήρθε κι έφυγε.
Η Αστραπή και το Βάρος στο Στήθος μας.

Εσύ, όταν απομακρύνεσαι.
Εσύ, όταν είσαι κοντά.