Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Τα ίδια Ρε ΄Συ

Κόψε με τα δάχτυλα τις σελίδες εκείνου του μικρού βιβλίου
και πάμε πίσω, εκεί, στη γειτονιά που μεγαλώσαμε.
Και μην περιμένεις να σε ξεναγήσω
ξέρεις πως ποτέ δε μου άρεσε να μιλάω πολύ ούτε να παριστάνω τον δάσκαλο.

Και να σου πω ρε 'συ, τα βιβλία δεν έχουν ανάγκη από ευγένεια όταν είναι αληθινά και στάζουν καθάριες σκέψεις.
Μουτζούρωσέ τα ρε και κάψε και τα εξώφυλλα αν θες.
Και αν μπορείς, δώσε μου λίγο να πιώ από το χθεσινό σου ποτό.
Δε με πειράζει που δεν πίνεται πιά, που έχει ζεσταθεί
μόνο να έχω την αίσθησή σου ρε φίλε
γιατί τόσα χρόνια που σε έχασα, αλλάξαμε κι οι δύο.
Εσύ πήγες παραπέρα κι εγώ εδώ, στάσιμος.

Μα τί ζητάς; Αφού στο είπα.
Δεν υπάρχουν αλλαγές να σου πω,
μόνο κάτι ευτυχισμένες στιγμές που τις έχω ξεχάσει κι αυτές.
Εσύ όμως που ταξίδεψες στον κόσμο θα ΄χεις να μου πεις πολλά για τους ανθρώπους.
Εδώ ό,τι ξέρω, είναι αυτό που άφησες και τώρα δεν μπορείς να καταλάβεις.
Πολύ καταχνιά, λίγο φως και οι δρόμοι ίδιοι.
Γεμίζουν το χειμώνα, αδειάζουν το καλοκαίρι.
Όπως τα ΄ξερες δηλαδή.

Εσύ;
Πού βρισκόσουν;
Και τί είδες;
Τί περιμένουν αλλού οι άνθρωποι;
γελάνε με την ψυχή τους;
είναι χαρούμενα τα παιδιά τους;
έχουν αλάνες να παίξουν;
φτιάχνουν μπάλες χάρτινες;

Εδώ τα ίδια, όλα σχεδόν όπως τα άφησες.

Για στάσου, κάτι θυμήθηκα.
Kοντά, εκεί που μεγαλώσαμε ρε, ξέρεις τί υπάρχει τώρα;

Εκεί, ανάμεσα στα δύο περίπτερα που στέκονταν ακοίμητοι φρουροί της πλατείας, σφηνωμένοι διάφυλοι άνθρωποι που περιμένουν τα τρόλεϊ και τα λεωφορεία.
Υπνοβατούν το ξημέρωμα και ψιθυρίζουν μέσα από τα χείλη τους λέξεις..."δουλειά" "μεροκάματο" "πατρίδα".

Πουτάνες, και νταβατζήδες που περιμένουν σαν κοράκια να τις φάνε ζωντανές.
Πρεζέμποροι κάθε είδους και μπάτσοι που τους χαιρετούν εγκάρδια απλώνοντας το χέρι για μερτικό.
Κλειστά μαγαζιά και πεζοδρόμια που πέφτουν στο κενό κόβοντας τα πόδια μας.

Αλλά, μη φοβηθείς, αυτά αλλάξαν μόνο.
Κατά τα άλλα, τα ίδια ρε φίλε.

4 σχόλια:

Unknown είπε...

Τα ίδια κατά τα άλλα... Μόνο μια ανθρωπιά που τη σκοτώνουνε, να τριγυρνά ανάμεσά μας, στοιχειό αποστεωμένο πια, καημένε κόσμε! Πολύ καλό το κείμενο φίλε

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ είπε...

Σε ευχαριστώ Δάφνη

geonvla είπε...

2021 και πραγματικά, τίποτα δεν άλλαξε. Φοβερό κείμενο, διαχρονικό κι αυθεντικό...

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ