Και Να Μην Ξεχάσουμε

Μην πετάξεις τίποτα από όσα  είπες, ακόμα και τα άσχημα έχουν την ομορφιά τους.
Σε αναδομούν και αναδιπλώνουν την ψυχή σου, τα πολλά καλά σε ησυχάζουν ψεύτικα και δεν αντέχω τα κίβδηλα.

Κι αν ποτέ κοιτάξεις προς τα μέσα και θες να ζητήσεις συγνώμη, μη το κάνεις ψεύτικα, θα το καταλάβω.
Όχι επειδή τα καταλαβαίνω-όπως λες- όλα. Μόνο και μόνο επειδή έχω κάνει τα ίδια λάθη πριν από ΄σένα και το βάρος τους με ρίχνει κάτω ακόμα.
Μην αφήσεις όμως τίποτα ανείπωτο, γιατί μετά δεν υπάρχει καιρός για πολλά λόγια και συγνώμες.
Όσος χρόνος μένει ακόμα πρέπει να γίνεις δικός μας.

Να πάμε πάνω στο λόφο και να κατέβουμε τσουλήθρα μέχρι τα πρώτα φώτα της πόλης.
Να κάνουμε κούνια ο ένας στο σώμα του άλλου.
Να κυνηγηθούμε μέσα στα έρημα σπίτια την ώρα που όλοι πάνε για δουλειά.
Να κρυφτούμε κάτω από τη φούστα της μάνας μας, που μυρίζει σιγουριά και κυριακάτικο τραπέζι.
Να παίξουμε μπάλα πάνω στις ταράτσες με τα απλωμένα, ρούχα φτιάχνοντας τέρματα από τις κεραίες.
Και να μην ξεχάσουμε στο τέλος να πιούμε νερό, κι έτσι ιδρωμένοι που θα ‘μαστε, να γευόμαστε τις γλυφές σταγόνες όταν θα πέφτουν απ΄ τα μαλλιά μας.