Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΙΧΑ ΤΟ ΝΟΥ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΞΥΠΝΗΣΩ...



Είχαμε ξαπλώσει στο κρεβάτι και ο μεσημεριάτικος ήλιος έμπαινε βίαια από τα ορθάνοιχτα παράθυρα. Δεν μας ένοιαζε αν μας έβλεπαν γιατί τα σώματά μας ήταν αδιαπέραστα. Έτσι τα νιώθαμε. Η βουή της πόλης έφτανε αχνή στα αυτιά μας σαν νανούρισμα. Εσύ ήσουν ξαπλωμένη σχεδόν σε όλο το κρεβάτι κι εγώ για να μη σε ενοχλώ ακουμπούσα με το δεξί μου χέρι το πάτωμα απαλά, σχεδόν το χάιδευα για να μην ακουστεί κάποιος τριγμός και σε ξυπνήσει. Δεν ήθελα να ακούγεται τίποτα που θα μπορούσε να χαλάσει τον κουρασμένο από τα ταξίδι ύπνο. Γύρισα προς το μέρος σου και μύρισα το κορμί σου. Ιδρώτας, θαλασσινός αέρας και η δική σου μυρωδιά ανακατεύτηκαν μέσα στις οσμικές μου απολήξεις. Οι πόροι του μυαλού μου άνοιξαν διάπλατα και βρέθηκα σε χωράφια γεμάτα λουλούδια, άσπαρτες πεδιάδες, έρημα αλώνια. Η ανάσα σου, αυτή η ανάσα του καλοκαιριάτικου μεσημεριού έντυνε με ουράνια τόξα τα σαρκώδη χείλη σου. Σε ακούμπησα απαλά για να νιώσεις την οσμή που ανέδιδες κι εσύ μόρφασες ενοχλημένη. Τι περίεργο… πάντα του άλλου τη μυρωδιά νιώθουμε καλύτερα, ποτέ τη δική μας.
Ακούμπησα απαλά την πλάτη σου και τράβηξα το χέρι μου μέχρι κάτω. Μια άσπρη γραμμή διαπέρασε το δέρμα σου. Το τέλος της έφτανε στο λευκό χώρισμα που είχε αφήσει ο ήλιος ανάμεσα στο κορμί και σε ό,τι κρυβόταν κάτω από το λεπτό σου εσώρουχο. Πάνω σου έβλεπα τις αλλαγές των εποχών. Χειμώνας και καλοκαίρι μέσα σε λευκό και σκούρο. Τι ηδονικό θέαμα. Τι όμορφη εποχή είναι το καλοκαίρι…

Είχα πάντα το νου μου να μη σε ξυπνήσω.

Όνειρο: Μετά τη θάλασσα βρίσκεσαι σε αμμουδερή ακτή και κάνεις έρωτα τόσο πρωταρχικό, σαν να γεννιέσαι εκείνη τη στιγμή. Ο ήλιος αλατίζεται μέσα στο φως του και τα σώματα στροβιλίζονται στο χορό της ηδονής.
Άρχισα να νιώθω ζεστός. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα στο γραφείο…

Είχα το νου μου να μη σε ξυπνήσω.

Άνοιξα το ημερολόγιο και κοίταξα απρόσεκτα την ημερομηνία. Τι σημασία είχε εκείνη τη στιγμή η μέρα, η ώρα, ο χρόνος. Μόνο να έμενε για πάντα ο ήλιος φωτεινός ζητούσα. Κάποιοι μετανάστες ακούγονταν να μιλάνε δυνατά. Φαίνεται πως μάλωναν. Ένα αυτοκίνητο φρέναρε απότομα και ο ήχος του ξαναχάθηκε στον πολύβουο ρυθμό της λεωφόρου. Γύρισα για να δω μήπως μου ξύπνησες. Το φως του ήλιου έπεφτε όλο πάνω στα μαλλιά σου. Εκείνα φώτιζαν περίεργα. Άφησα το γραφείο και ξάπλωσα δίπλα σου. Ένιωθα ακόμα ζεστός. Κατέβασα με χειρουργικές κινήσεις το εσώρουχό σου και ένα ζεστό ρεύμα διαπέρασε τις ίνες του μυαλού μου. Νόμιζα ότι έβλεπα μπροστά μου την υδρόγειο. Τα ένα ημισφάιριο δίπλα στο άλλο, τόσο αρμονικά βαλμένα…

Εγώ είχα πάντα το νου μου να μη σε ξυπνήσω.

Ακούμπησα τη γυμνή σου σάρκα ενώ εσύ προσπάθησες να αποφύγεις το ιδρωμένο μου χέρι. Χάιδεψα τρυφερά τα μαλλιά σου κι ακούστηκε ένας μικρός ακούσιος ήχος σαν βγαλμένος από κοριτσάκι μικρό, πολύ μικρό…

Έβγαλα αργά-αργά το μικρό σου νυχτικό και η όψη του στήθους σου γέμισε τον σκιερό κόσμο του τοίχου. Δύο λοφίσκοι αναζητούσαν κατακτητή. Μια λεπτή ηλιαχτίδα διέγραψε το χώρισμα των εποχών σου. Χειμώνας και καλοκαίρι έλαμψαν μέσα στο ηλιάτικο φως. Τα ένστικτά μου αναζητούσαν το στήθος σου, τη σάρκα σου, ο ιδρώτας έτρεχε στο στόμα μου, στο στέρνο μου, στην κοιλιά μου, στα πόδια μου. Σε γύρισα απαλά ανάσκελα και έστρεψα τα μάτια μου στο μικρόκοσμο που στεκόταν ακίνητος ανάμεσα στα πόδια σου. Μια μικρή χαράδρα έχασκε. Φαινόταν υγρή. Έσκυψα και άρχισα να την φιλάω προσεκτικά σαν προσκυνητής που σκύβει ευλαβικά στην εικόνα του προστάτη Αγίου του. Σκέφτηκα πως δεν υπάρχει τίποτα πέρα από εσένα. Τίποτα πιο μεγαλειώδες από το να αποτίσεις τιμή σε αυτόν τον ναό της αγάπης. Τι να τον κάνεις τον Θεό όταν μπροστά σου βρίσκεται η ανθρώπινη ουσία γυμνή, ιερή και τόσο μεγαλόπρεπη; Που ψάχνεις το αναστάσιμο φως αν όχι εδώ;

Συνέχισα ευλαβικά να περιεργάζομαι με τη γλώσσα μου κάθε μόριο του ηδονικού μου τάματος. Έβαλες τα δάχτυλά σου μέσα στα μαλλιά μου και με φωνή παιδιάστικη σχεδόν με παρακάλεσες να νιώσω την κίνησή σου, να αφουγκραστώ το Είναι σου, να στολίσω τον ερωτικό σου διάκοσμο…

Εγώ είχα πάντα το νου μου να μη σε ξυπνήσω...

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τελικά τι έγινε?

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ είπε...

Ε δεν καταλαβαίνεις; Την ξύπνησα...

Ανώνυμος είπε...

Α! Ο.Κ.

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ είπε...

Τι θα έκανες αν ήσουν στη θέση μου; Ενδιαφέρομαι να μάθω...Αλήθεια

Ανώνυμος είπε...

Μάλλον τα ίδια

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ είπε...

Μια που έκανες τον κόπο και διάβασες την ανάρτηση, θέλω να σε ρωτήσω κάτι: Εσένα σου "έβγαλε" καθόλου ερωτισμό; Αν όχι, δεν πέτυχε το σκοπό του.

Ανώνυμος είπε...

Όχι ιδιαίτερα. Η ατμόσφαιρα πάντως ήταν καλή και οι καταχωρήσεις σου διαβάζονται ευχάριστα. Thanks

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ είπε...

Εγώ ευχαριστώ. Να είσαι καλά

Η τρελή είπε...

Η καλύτερη απάντηση στην ερώτηση :" Μ αγαπάς?"

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ είπε...

Εννοείς ότι η καλύτερη απάντηση είναι ο τίτλος της ανάρτησης;

Η τρελή είπε...

Όχι μόνο ο τίτλος, όλο το συναίσθημα είναι μια ολοκληρωμένη απάντηση, στο αν αγαπάς κάποιον και γιατί.....!

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ είπε...

Για πες, για πες...

S.M. είπε...

Πολυ συναισθηματικο, πολυ ερωτικο. Κι αυτο με τη μυρωδια του αλλου, που οταν ερωτευομαστε θελουμε να μυριζουμε τον αλλο πανω μας...