Καθώς καθόμασταν αντικριστά, ένιωσα αυτόν τον φθόνο του ότι δεν είμαι ένα κομμάτι του εαυτού σου για να μπορώ να σε ακουμπάω ακριβώς όποτε το έχω ανάγκη.
Έτσι, ξεγυμνώθηκα μπροστά σε έναν καθρέφτη, σε εκείνον που είχε στραμμένα τα νώτα του στο πέλαγος και τα κύματα είχαν καταπιεί τις ματαιοδοξίες του.
Ανοίχτηκα μαζί του και βρεθήκαμε μπροστά από τον Ήλιο να πίνουμε αλκοόλ μέσα από μεγάλα σακιά, εκείνα που κάποτε φιλοξενούσαν ανέμους και θερινές βροχές.
Κατάλαβα ότι δεν υπήρχε πλέον καμία διέξοδος μέσα στην εποχή των όμορφων πυρετών, κι έτσι αποσύρθηκα μέσα σε ένα συρτάρι με αντιβιώσεις θανάτου.
Ίσως να ξανάρθει η εποχή των άκρατων σιωπών.
Ίσως πάλι να ξαναγεμίσουμε φασαρία τα σώματά μας, κι έτσι, όπως εκείνα θα κραυγάζουν, εμείς να πεθάνουμε μέσα στην απροσδιόριστη ησυχία μας.
Έτσι, ξεγυμνώθηκα μπροστά σε έναν καθρέφτη, σε εκείνον που είχε στραμμένα τα νώτα του στο πέλαγος και τα κύματα είχαν καταπιεί τις ματαιοδοξίες του.
Ανοίχτηκα μαζί του και βρεθήκαμε μπροστά από τον Ήλιο να πίνουμε αλκοόλ μέσα από μεγάλα σακιά, εκείνα που κάποτε φιλοξενούσαν ανέμους και θερινές βροχές.
Κατάλαβα ότι δεν υπήρχε πλέον καμία διέξοδος μέσα στην εποχή των όμορφων πυρετών, κι έτσι αποσύρθηκα μέσα σε ένα συρτάρι με αντιβιώσεις θανάτου.
Ίσως να ξανάρθει η εποχή των άκρατων σιωπών.
Ίσως πάλι να ξαναγεμίσουμε φασαρία τα σώματά μας, κι έτσι, όπως εκείνα θα κραυγάζουν, εμείς να πεθάνουμε μέσα στην απροσδιόριστη ησυχία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου