Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΤΟΙΧΟΣ...


Εκείνο το μπαρ βρώμαγε φτηνό καθαριστικό και ούρα από μακριά. Δεν ήταν ότι μου άρεσε, αλλά η ανάγκη μου για επαφή ακόμα και με τις ανθρώπινες οσμές με έσπρωξε προς τα εκεί.
Καθόμουν σε ένα βρώμικο κάθισμα και περίμενα…
Η ατμόσφαιρα δονούνταν από μυρωδιά ανδρικού σπέρματος και φτηνής γυναικείας κολόνιας. Ήμουν στο μέρος που έπρεπε.
Τα φώτα ήταν τόσο χαμηλά που σχεδόν δεν έβλεπα τον πάγκο του μπαρ.
Ο μπάρμαν, ένας νάνος με τεράστια μάτια και γυμνασμένα μπράτσα που στεκόταν σε ξυλοπόδαρα τσίρκου, με κοίταζε επίμονα από την ώρα που μπήκα. Ήμουν ξένος στα μέρη. 
Άναψα τσιγάρο και έχωσα το κεφάλι μου μέσα στο παλτό. Τουλάχιστον εκεί μέσα ήταν ζεστά. Περίμενα… τίποτα.
Οι σερβιτόρες είχαν αράξει με τα πόδια πάνω στη μπάρα, αφήνοντας τον μπάρμαν να παίζει με τα ακροδάχτυλά τους.
Σηκώθηκα και πήγα προς την τουαλέτα.
Η μυρωδιά των ούρων ανακατεμένη με φτηνή αλβανική φούντα μου έκοψαν την ανάσα.
Μπήκα στο κουβούκλιό μου και κάθισα στην λεκάνη.
Οι τοίχοι είχαν καλυφθεί από συνθήματα αγάπης, μίσους, ανεκπλήρωτου οργασμού και πουλημένου στοματικού έρωτα. Έμοιαζαν με τηλεφωνικό κατάλογο της λίθινης εποχής.
Ένας κατάλογος κάποιου χαμένου πολιτισμού που δεν κατάφερε να επιζήσει στο Νέο Κόσμο. Άλλα ήθη, άλλες συνήθειες.
Μέσα σε αυτή τη λαίλαπα καθαρής ανθρωπίλας, το βλέμμα μου σταμάτησε σε κάτι που φαινόταν σοβαρό, αν όχι αστείο.
Ένα νούμερο τηλεφώνου και κάποια σκόρπια γράμματα γραμμένα με έντονο κόκκινο χρώμα. Πλησίασα το πρόσωπό μου και προσπάθησα να ανακαλύψω... δεν ήξερα τι. 
Η μύτη μου ψαχούλεψε το κόκκινο υγρό. Τα χέρια μου κοκάλωσαν. Η οσμή ήταν πολύ έντονη. Κάποιος ήταν εκεί πριν από λίγες ώρες. Το αίμα του ήταν σχεδόν φρέσκο.
Ξαναδιάβασα το μήνυμα προσεκτικά, κρατώντας το στόμα μου σφιχτά για να μη φωνάξω: "Αν με ψάξεις, το πιο πιθανό είναι πως δε θα με βρεις πουθενά. Οι νεκροί δεν αναπνέουν, δε μιλάνε, δε ζουν. Για αυτό, όποιος κι αν είσαι… φρόντισε πρώτα να βρεις τον εαυτό σου. Τα λέμε…".

2 σχόλια:

ΛΕΩΝ είπε...

Και ποιος από τους ζωντανούς μπορεί να ισχυριστεί πως έχει βρει τον εαυτό του? Εγώ πάντως ....προσπαθώ!
Βλέπω τελικά πως είχες πολλά κρυμμένα.....που περίμεναν πως και πως την νέα τους κατοικία!
Σ ευχαριστώ που τα μοιράζεσαι!
Καλημέρα σου

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ είπε...

Καλημέρα. Η προσπάθεια μετράει σε όλα. Εγώ σε ευχαριστώ που έκανες τον κόπο να με διαβάσεις και εδώ, στην παράλληλη προσπάθεια μου. Σε ευχαριστώ ΛΕΩΝ