Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

Ανώνυμο

Αλλάζουμε τα δέρματα των σωμάτων
μένοντας κενοί

Αλλάζουμε ρούχα
κι είμαστε γυμνοί

Νούμερα και κωδικοί
γιακάδες και απορριμματοφόρα.

Αριθμοί και υπολογισμοί
αποτσίγαρα και άδεια μπουκάλια.

Μέσω και διαμέσου
επισυνάψεις, "ευγενικά σάς θυμίζω"
κωδικοί, μικροκύματα
επιβλέψεις, υπαλληλία
οι Κυριακές νεκρές.

Επιστολές δουλοπρέπειας
φιλιά από κραγιόν
αποτυπώσεις βημάτων ξένων
ήχοι και αντηχήσεις.

Παράθυρα κλειστά
κλειδιά ανεπίδοτα
πόρτες κλειστές
δωμάτια άδεια.

Απορροφημένα βλέμματα
μάτια υγρά
στόματα και σώματα
στέκουν παράταιρα βαλμένα
κι ένας ήχος σειρήνας
στα πόδια του Οδυσσέα
παράλυτος, λειψός 
ανήκουστος.

Οι σύντροφοι του από μακριά χαιρετούν
με της Κίρκης την ηδονή πιωμένοι
σε μια άλλη Ιθάκη επιστρέφουν
ανήλιαγης σποράς λουλούδι.

Κι ύστερα
εσύ να αναρωτιέσαι για όλα
να με ρωτάς
και πάλι να αναρωτιέσαι
και τα χείλη μου σφραγισμένα
καμωμένα από την ιστορία του καιρού μου
από υλικό κατεστραμμένων αναμνήσεων
να κινούνται αυτόνομα
παραλήρημα της σκέψης.

Σαν ψέματα να ΄λεγαν οι ποιητές
στην πλωτή του κόσμου πέτρα
σαν ψέματα να ΄λεγαν κι οι πέτρες
στα νερά πέφτοντας ορμητικά.

Τίποτα άλλο πέρα από ζωή δεν ήταν ήχος
μόνο η ζωή έκανε θόρυβο
μόνο η ζωή και τα χέρια σου
έσπαζαν σε χίλια κομμάτια αναμονής.

Δεν υπάρχουν σχόλια: