Τρίτη 19 Μαΐου 2015

"ζεστά που είναι εδώ"

Λέξεις που φτύνονται μέσα σε κλεισμένα αυτιά
άνθρωποι που μιλούν μέσα στην ησυχία του κόσμου αυτού
ταράζουν τα κύματα 
και ρίχνουν τα αστέρια σε γαλαξιακή νάρκη.

Παιδιά που παίζουν κρυφτό
και κρύβονται στη μήτρα της μάνας τους
"ζεστά που είναι εδώ" μου λες
γνέφω χωρίς να καταλαβαίνω, δεν σε ακούω
τα αυτιά μου σαν φρούρια οχυρώνονται
το στόμα μου στεγνό από τη νικοτίνη και τα χάπια.

Σου φωνάζω μα δεν ακούγομαι πουθενά.

Όλοι οι φθόγγοι διαλύονται μέσα στους ήχους τους
κι όμως, εδώ είμαι
και σε ρωτάω με τις χορδές μου άτακτες, διαλυμένες:
"Πόσο κρύο μπορεί να αντέξει ο κόσμος αυτός ακόμα
πόσους παγωμένους γαλαξίες πρέπει να διαβώ για μια τζούρα ήλιου;"

Δεν υπάρχουν σχόλια: