Οι Λέξεις

Δεν μπορούμε να γράφουμε πλέον σε χαρτί
μα ούτε και κάπου αλλού τα γράμματα είναι ασφαλή.
Οι λέξεις πέφτουν, χτυπούν μα ξυπνούν μέσα στη νύχτα
προσπαθώντας να βρουν τρόπους να ειπωθούν
μόνες τους.
Μεσάζοντες και έμποροι πεθαίνουν στα όνειρά τους. 

Οι προτάσεις της ημέρας δεν τίς αφορούν
γιατί οι διαφημιστές τις πουλάνε για εμπορεύματα
αποτιμώνται στις διεθνείς αγορές
βρίσκονται ελλειματικές
μεταρρυθμίζονται
συμφέρουν.

Έτσι, οι λέξεις πεθαίνουν πάλι
τις νύχτες ανασταίνονται ξανά.

Εκεί που κανείς δεν ακούει
που τα στόματα 'σφαλισμένα από τον ύπνο σιωπούν
οι λέξεις σαν σώματα κινούνται 
και φτιάχνουν ξανά τις δικές τους προτάσεις
και πάλι οι διαφημιστές τίς χαλάνε και τίς ξεφτιλίζουν
και δεν είναι πια οι ίδιες κάθε πρωί 
η ομορφιά τους χάνεται
τούς βάζουν κραγιόν, και ρουζ και πολύτιμα πετράδια στο λαιμό
ψεύτικες φαίνονται έτσι
ούτε να τις διάβασεις μπορείς
μα ούτε να τις ακούσεις
ούτε να τις τραγουδήσεις
κι ούτε να μιλήσεις με άλλες λέξεις για αυτές.

Έτσι χάνονται 
γίνονται καμπάνιες σε μαγαζιά μεγάλα
μάρκες αυτοκινήτων, φωτεινές επιγραφές
επαναστατικά συνθήματα σε νεκρικά στόματα
σέρνονται, βουλιάζουν
αργοπεθαίνουν σε βρώμικα πεζοδρόμια και ποδοπατημένα χαρτιά.

Μά πάλι τη νύχτα ξυπνούν
πλένουν τα μάτια τους
βουρτσίζουν τα ατσάλινα δόντια τους
γίνονται προτάσεις
ενώνονται σαν ποθητά σώματα
φιλιούνται, σαλιώνονται, φτύνουν
κολλάνε σε χαρτιά
προλαβαίνουν
λίγο πριν
πολύ λίγο πριν
διαφημιστές τίς κάνουν εμπόρευμα
επαναστάτες ρουφήξουν το μεδούλι τους.

Σαν θεριά στέκονται
καβούκι των ονείρων μας οι λέξεις.