Ένα Καθάριο Λεπτό

Με αφορμή κάτι που διάβασα κάπου...

Θέλω να φύγω από εδώ
Θέλω να με πας μια βόλτα
Κάπου αλλού
Να μπούμε σ' ένα αυτοσχέδιο διαστημόπλοιο
Φτιαγμένο από τραγούδια και φιλιά
Και να εκτοξευθούμε στ' αστέρια
Να αψηφήσουμε τον νόμο της βαρύτητας
Κι όλους τους νόμους - τους δικούς μας και των άλλων
Κι αν δεν γίνεται τόσο μακριά
Δεν πειράζει
Πάμε μόνο μια βόλτα
Να, εδώ κοντά έχει ένα καφενείο
Να πιούμε έναν καφέ στη χόβολη
Να ζεσταθούμε
Να μου γελάσεις λίγο
Να ζεσταθεί και η ψυχή μου που μπάζει κρύο
Να στεγνώσουν και τα ρούχα μου που στάζουν δάκρυα
Μην γελιέσαι, δεν είναι δάκρυα λύπης, μα χαράς
Από εκείνα που σπάνε το πρόσωπο σε χίλια κομμάτια 
και το φτιάχνουν ξανά μπροστά σου
Πέρα από έναν κόσμο που γεύεται την ηδονή τηλεοπτικά
εμείς, έλα να τη δημιουργήσουμε
Εκεί που η αλήθεια φαντάζει ψέμα
και οι υποσχέσεις μας δεν έχουν καμία αξία, κανένα βάρος
κι έτσι, χωρίς βαρύτητα συνοδεύουν τις ελπίδες μας και εξυψώνονται
Δε θα είναι η βόλτα μας μακρινή,
σημασία έχει να νιώσω τον παλμό σου έστω και για λίγο
Ακόμα κι αν δε ζήσουμε τον ήλιο, τον αέρα και τη νύχτα όπως οι άλλοι
Ακόμα κι αν ο χρόνος είναι μηδαμινός και τα δευτερόλεπτα σπάνε με ιλιγγιώδη ταχύτητα
Ακόμα κι αν πιστεύεις πως είμαστε χαμένοι σε ένα πικρό όνειρο
Ακόμα κι αν οι νόμοι τους μάς εξουσιάζουν
Ακόμα κι αν ήσουν πάντα εκεί όταν εγώ έλειπα
μην ξεχνάς ότι αν ζήσεις ένα, μόνο ένα, καθάριο λεπτό μας
θα σε συντροφεύει για πάντα όπου κι αν πας μετά,
όσες ώρες κι αν έχεις για ξόδεμα και πέταμα,
όσα δευτερόλεπτα κι αν φτιάξεις με την πλαστελίνη τους
Ακόμα κι αν χαθείς μέσα στο σύμπαν
μην ξεχάσεις τα αλεξίσφαιρα λεπτά μας 
που ο χρόνος τους δεν κατάφερε να σημαδέψει.