Σάββατο 17 Απριλίου 2010

ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ...


ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Τόσο απλό, μα τόσο συγκλονιστικό

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;

2 σχόλια:

τακτικη αναγνωστρια είπε...

μα τωρα πια ειμαστε πολλοί οι απεγνωσμένοι...
κι αντι να αλληλουποστηριζομαστε σηκωνουμε μεγαλυτερους τοιχους γυρω μας.
φοβαμαι τον μισανθρωπισμο μας...

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ είπε...

Ευτυχώς που δεν είναι όλοι έτσι. Ότι υπάρχει μιασανθρωπισμός υπάρχει, ποιός λέει όχι; Εμείς λέμε όχι, έτσι δεν είναι;
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ