Όλοι οι δέκτες τηλεόρασης έκλεισαν στις οκτώ και παραμείναμε μόνοι Χωρίς έρωτα και κουβέντα, χωρίς κάποια φωνή μέσα στο σπίτι, χωρίς "πατατάκια θεάματος"
Όλα για μας ήταν ίδια μπροστά στην τηλεόραση
Κοιταχτήκαμε στην οθόνη και δακρύσαμε
Κανείς δε βγήκε έξω να μας μιλήσει μα ούτε κι εμείς ζητήσαμε κάποιον
Είχαμε ξεσυνηθίσει...
Άρχοντες και δούλοι κοιτάζαμε τα χιόνια του προγράμματος και βάζαμε στοιχήματα
Ακόμα δεν είχε κλείσει η πληγή της προηγούμενης καταστροφής και τώρα ήμασταν αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουμε και τη μοναξιά…
Ευτυχώς είχαμε μια κεραία ρεζέρβα Σωθήκαμε...
3 σχόλια:
Ένα πικρό χαμόγελο μου σχημάτισες στα χείλη...
HappyHour καλησπέρα. Περίεργο συναίσθημα αυτό που οδηγεί σε πικρό χαμόγελο! Είναι ειρωνία, είναι αθέλητη επιβεβαίωση, είναι ό,τι δε θέλουμε να δεχτούμε και το κρύβουμε κάτω από το χαλί; Τι είναι;...
Μην είναι οι κάμποι, μην είναι τα βουνα ... ;
:)
Δημοσίευση σχολίου