Υπέρ Ημών

Μαύρους σπασμούς γεμάτος
σελήνη χωρίς κρωξίματα αγγέλων.
Ύπνος μισός, συνταρακτικός
κι οι εφιάλτες υπομονετικοί
να συντροφεύουν το πρώτο ξύπνημα.

Αποσπώμενη ύλη
σε θεωρίες κλεισμένη
προλετάριοι και τάξη
κλειδωμένοι σε παιχνιδόκουτα.

Προσπέκτους επαναστάσεων
σε πολυκαταστήματα βρίσκονται
καφετιέρες και δονήσεις μικροκυμάτων
τελευταίος ο άνθρωπος
η ζωϊκότητα προηγείται του ηλεκτρισμού.

Το βράδυ αστερίζει
χαράζει τα μελλούμενα
σαν προφήτης καθισμένος
σε βουβό λόφο
ήλιος εργαζόμενος επί εικοσιτετράωρο
υπέρ Ωρών, Ημερών, υπέρ Αιώνων
η νύχτα απομονωμένη σε βαθύ πηγάδι.

Θηλάζει από τα στήθη της σελήνης
λούζεται στην αγκαλιά της
φωτίζει εξεγέρσεις
βαθαίνον σκότος
του καφέ κατακάθι η σιωπή
έρπει προς το πρόσωπο της ανησυχίας
ακτινοβολώντας μνήμες 
και άσβεστες ελπίδες.