Μια Λέξη

Mια λέξη μορφοποιημένη σε ύλη
ένα όνειρο με σάρκινα πόδια
αίμα να στάζει.

Πέτρες φαγωμένες καιρού θέλοντος
η βροχή να ποτίζει άνυδρους νευρώνες
φίλοι συμπαραστεκόμενοι στην οδύνη μας 
μόνοι αντιστεκόμαστε μα πολλοί συζητούμε.

Kαιρού θέλοντος ο θάνατος αποκοιμιέται
σε υπνόσακο χάρτινο
σκίζει το λεπτό χαρτί και προβάλλουν τα μικρά του μάτια
εύρωστο το σώμα του.

H ζωή μπουσουλάει
από έπιπλο σε έπιπλο κρατιέται
οι ορδές της καταθέτουν στεφάνια
στα μνήματά της αναγεννάται
το χαρτί του θανάτου παίζει στα ζάρια.

Μνημοσύνη το κεφάλι του θανάτου
παιδικά τρεξίματα στο άδειο του μυαλό
ενήλικες φωνές τα στεγνά του χέρια
και μια αίσθηση αθανασίας
στο στήθος του πεθαίνει.

Το παιχνίδι ατελεύτητο.
Ο χώρος συστέλλεται.
Στις μνήμες της Χαράς αποσυντίθεται.
Ελπίδες νοσούσες
"καθεστώς βάρβαρο" τα τελευταία τους λόγια.
Ο Θάνατος καπνίζει ευχαριστημένος.