Ομιλίες

Μου μιλούσες
κάτι έλεγες για χθες
είχα το νου μου
στα παρατημένα σύννεφα
που διέσχιζαν τα μάτια σου

Μού μιλούσες
για φιλία κραύγαζες
έβλεπα το μέλλον αποκαμωμένο, κουτσό, μέσα στη χάση του

Μού μιλούσες
τα χάπια κύλησαν στον ουρανό
τα σύννεφα ναρκώθηκαν
η σιγή εκπυρσοκρότησε

Mου μιλούσες
είχα φύγει
το χαμόγελό σου είχε πια φωλιάσει στα δάκρυά μου 
η γη στεκόταν αποσαρκωμένη
γυρνούσε γύρω από την λύπη της
ανάδευε τα έγκατά της
με τον καιρό ξιφομαχούσε

Σου μιλούσα
σεισμόί οι λέξεις 
μα άψυχη, πώς να ακούσεις;