Οι Σκουπιδάνθρωποι

Τηλεμάγειρες γνέφουν απο την οθόνη.
Δίπλα μου, δίπλα ακριβώς βρώμικοι σκουπιδάνθρωποι
ανασταίνονται μέσα από τους κάδους και βιάζονται να χορτάσουν θέαμα.
Αναγκασμένοι Λάζαροι καλούνται να βγουν έξω
για να δουν το υπέρλαμπρο αστέρι της κατανάλωσης.

"Γευτείτε φώτα, λαμπιόνια, δώρα και του θεού μας το πνεύμα.
Φάτε απο τις τηλεοράσεις ύλη και μάζα.
Μην είστε μίζεροι, μην είστε μαυρισμένοι".

Εσύ, προχώρα και μη ρωτάς πολλά.
Περνάει και προσπερνάει το βλέμμα μου τους σκουπιδάνθρωπους.
"Μείνε, στάσου, βοήθα, δώσε φιλάνθρωπε.
Φάτε εξ αυτού πάντες, πίετε και μη στοχάζεστε".

Δε το βλέπεις;
Μας στοχεύουν, κοιτάνε μέσα στα μάτια μας.
Πες ότι δεν είσαι από ΄δω μπάς και σε αφήσουν ήσυχο.
Μα αυτοί είναι περίεργοι, και το μυαλό τους σκοτεινό.
Δε θα γλυτώσουμε τόσο εύκολα μέσα σε ένα τέτοιο φαγοπότι.

Τουλάχιστον, ας το κάνουμε με τους δικούς μας όρους.
Μείνε κοντά μου και κράτα με σφιχτά.
Μείνε δίπλα μου, μη φύγεις.
Δεν έχω άλλον από εσένα εγώ.