ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Τόσο απλό, μα τόσο συγκλονιστικό
Τόσο απλό, μα τόσο συγκλονιστικό
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;
2 σχόλια:
μα τωρα πια ειμαστε πολλοί οι απεγνωσμένοι...
κι αντι να αλληλουποστηριζομαστε σηκωνουμε μεγαλυτερους τοιχους γυρω μας.
φοβαμαι τον μισανθρωπισμο μας...
Ευτυχώς που δεν είναι όλοι έτσι. Ότι υπάρχει μιασανθρωπισμός υπάρχει, ποιός λέει όχι; Εμείς λέμε όχι, έτσι δεν είναι;
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
Δημοσίευση σχολίου